تکیلا

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

پ مثل پری

وبلاگمو با الف ب پ شروع کردم . باشد که این وبلاگ عمرش به اندازه عمر من باشه.

================================================

یهو به خودم اومدم و دیدم پری شده برام یه نماد.با همه ی اتفاقای خوب و بدی که افتاد دیکه الان برام شده نماد رسیدن به اتوپدیا ، رسیدن به ته ، رسیدن به ... . اصلا به نظر من عشق تعریف خاصی نداره و حتی میتونه منطقی باشه.من منطقا عاشقم.یعنی اول با دل عاشق شدم و بعد منطقم هم چذیرفت.نه اینکه با عقل و دلیل و منطق بگم برام مناسب ترین فرده.از این منظر حتی بهش فکر هم نکردم.منظور اینه که منطق بنده هم پذیرفت که این قسمت از قصه ی هستی من کار اون نیست و کار عشقه ، کار دله و کاری از دست عقل بر نمیاد پس باید بپذیره . باید قبول کنه چیزی که واضحه اینه که اگر نباشه زندگی می ایسته.

...

تو بمان با من ، تنها تو بمان !
جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو ، به جای همه گل ها تو بخند .
اینک این من که به پای تو در افتادم باز
ریسمانی کن از آن موی دراز ،
تو بگیر ،
تو ببند !
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را ، تو بگو !
قصه ی ابر هوا را ، تو بخوان !
تو بمان با من ، تنها تو بمان !
در دل ساغر هستی تو بجوش !من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی است ،
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش !

فریدون مشیری

بادبادک

بعد عمری برگشتم به وبلاگ نویسی.امیدوارم اینبار دیگه اتفاق خاصی نیفته و بتونم بنویسم.مثل همیشه قالب وبلاگ هنوز احتیاج به دستکاری داره ولی فعلا خوب است.میگه  : وقتی باد نمی وزد انسان ها دو دسته اند ... آنهایی که بادبادکشان را جمع میکنند و آنها که می دوند تا بادبادکشان به آسمان رود.جمله ی جالبیه.همیشه تو زندگیم سعی کردم جزو گروه دوم باشم.یا شیدم اصل ماجرا اینه که همیشه توهم اینو داشتم که تو دسته دومم.الان که می نویسم اصلا حس نوشتن نیست فقط بخاطر اینکه شروع کرده باشم این پستو گذاشتم.وبلاگ قدیمیمم امروز فردا میشینم یه دور از اول تا اخرشو میخونم و بعد پاکش میکنم.

بهرحال الان تو دوران گذار عجیبی هستم که ...اگر بگذرد...اگر خوب بگذرد